สวัสดีค่ะพี่น้องสายพระพร
ข้าพเจ้าชื่อ สุมิตรา หงษาชาติ (เล็ก) กับสามีชื่อประยุทธ(ตี๋) ได้ไปร่วมพิธีไว้อาลัย
พี่สมจิตร มาศตะยาสิริ(นก) ที่คริสตจักรใจสมานเพชรเกษม 11
สายพระพรก่อตั้งมาประมาณ 5 ปี พี่สมจิตรได้ร่วมรับใช้ในสายพระพรในระยะหนึ่ง
สาเหตุการเสียชีวิต พี่สมจิตรและครอบครัวไปเที่ยวทะเล หลังจากกลับจากการเที่ยวทะเลได้1วัน พี่สมจิตรต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการปอดบวมและปัญหาทางเดินหายใจติดขัดเนื่องจากเสมหะ
เนื่องจากการเป็นหวัดเรื้อรังมานานนับเดือน พี่สมจิตรนอนอยู่โรงพยาบาลประมาณ 1 สัปดาห์ คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่เมื่อมาถึงบ้าน เกิดอาการเสมหะอุดตัน และอาการปอดติดเชื้ออย่างรุนแรง เป็นสาเหตุทำให้พี่สมจิตรขาดอากาศนานเกินไป และไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาลเพชรเวชเมื่อเวลา 02.50 น. ของเช้าวันที่ 8 มกราคม 2553
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของพี่สมจิตด้วยค่ะ ขอพระเจ้าทรงเล้าโลมจิตใจของญาติพี่น้อง และขอบคุณพระเจ้าที่พี่สมจิตรได้ไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว แล้ววันหนึ่งเราจะได้ไปพบกับพี่สมจิตร
บรรยากาศในพิธีไว้อาลัย
ข้าพเจ้าไปสายจึงได้แค่ฟังคำเทศนาจาก อาจารย์เดชา อังคศุภรกุล มีคนมาร่วมงานมากมาย ข้าพเจ้าพบตี๋(กิตติ). พี่เบญ, และพี่วรรณา ได้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน ทางเจ้าภาพเลี้ยงบะหมี่เกี๊ยว,ขนมปัง,กาแฟ,โอวัลติน
สุดท้ายได้พูดคุยกับพี่ริน(พี่สาวของพี่สมจิตร),อาจารย์สิริกานต์(น้องสาวของพี่สมจิตร)และพี่ชัยวุฒิ(น้องชายของพี่สมจิตร) และได้ถ่ายรูปร่วมกันด้วย
ขอฝากข้อพระคัมภีร์ 2 โครินธ์ บทที่ 5 ข้อ 6-10 เพื่อเป็นการหนุนใจพี่น้องด้วยค่ะ
“ เหตุฉะนั้นเรามั่นใจอยู่เสมอ รู้อยู่แล้วว่า ขณะที่เราอยู่ในร่างกายนี้ เราอยู่ห่างจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะเราดำเนินโดยความเชื่อ มิใช่ตามที่ตามองเห็น เรามีความมั่นใจ และเราปรารถนาจะอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้ามากกว่าอยู่ในร่างกายนี้ เหตุฉะนั้นเราตั้งเป้าของเราว่าจะอยู่ในกายนี้ก็ดีหรือไม่อยู่ก็ดี เราก็จะทำตัวให้เป็นที่พอพระทัยของพระองค์ เพราะว่าจำเป็นที่เราทุกคนจะต้องปรากฏตัวที่หน้าบังลังก์ของพระคริสต์ เพื่อทุกคนจะได้รับสมกับการที่ได้ประพฤติในร่างกายนี้แล้วแต่จะดีหรือชั่ว”
สุดท้ายนี้ ข้าพเจ้าขอพระเจ้าทรงอวยพรให้พี่น้องทุกท่านมีพลานามัยสมบูรณ์ และเจริญสุขทุกประการ อย่างจิตวิญญาณของท่านที่จำเริญอยู่นั้น
ด้วยรักในพระคริสต์
จาก เล็ก(หนองแขม)
พี่สมจิตร มาศตะยาสิริ(นก)*****************************************
****************************************************
ถึง พี่น้องสายพระพร
คงต้องขอบคุณพระเจ้า ตอนได้รับข่าวพี่สมจิตรแรกๆก็พูดไม่ออกไประยะหนึ่ง เพราะก่อนหน้านั้นพี่สมจิตรพยายามโทรมาคุยด้วย แต่ผมก็ไม่มีเวลาให้กับพี่สมจิตรซะเลยงั้น ผ่านไปในใจก็อยากโทรกลับมาหาพี่สมจิตร แต่ก็ไม่ได้โทร ไม่น่าเลย ผมรู้สึกเสียความรู้สึกกับตนเองมาก เพราะว่ามันสายเกินไปแล้ว ได้แต่ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรสำหรับพี่น้องของพี่สมจิตรที่ยังไม่เชื่อ
จากเหตุการณ์ดังกล่าวมาแล้ว มันสอนให้ผมกระตือรือล้นมากขึ้น ใจอยาก แต่กายมีความจำกัดจริงๆ ขอพระเจ้าทรงพระเมตตายกโทษให้ผมที่ละเลยคนพิเศษของพระองค์ไป และเมื่อเช้านี้พระเจ้าทรงสอนผมในเรื่องลูกสาวอีกหนึ่งเรื่อง การสอนลูกนั้น ผู้ปกครองต้องร่วมมือกันสอน คนหนึ่งทำโทษ คนหนึ่งก็ต้องสอน ไม่ใช่คนหนึ่งทำโทษและอีกคนหนึ่งก็คอยโอ๋ ถ้าทำอย่างนี้ครอบครัวคริสเตียนก็จะอ่อนแอ
อายนะ อายคนรอบข้างที่ต้องมาทะเลาะกับภรรยาในเรื่องลูกต่อหน้าพี่น้องคริสเตียน พระคำของพระเจ้าทรงสอนในเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว หากว่ายังไม่ยอมให้พระเจ้าทรงสอนและครอบครองชีวิต ก็เห็นจะยากในการสอนลูกให้เป็นไปตามพระคำของพระเจ้าด้วย ขอพี่น้องอธิษฐานเผื่อในเรื่องนี้ให้กับผมด้วย ไม่ใช่ว่ากล่าวโทษคนอื่นและพูดว่าตนเองดี เราจะไม่คิดถึงว่าใครผิดใครถูก แต่จะมาเรียนรู้จักการจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นด้วยพระคำของพระเจ้า พระเจ้าทรงมีคำสอนสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ขอเพียงแต่ให้ยอมเรียนรู้กับพระเจ้า อนึ่งภรรยาของผมเป็นคนต่างชาติกับผม และผมก็เป็นคนต่างชาติในสายตาของเธอ การปรับตัวมันคงไม่ยากเกินไปหากว่าเรามีพระคำของพระเจ้าเป็นบรรทัดฐานในการดำเนินชีวิตคริสเตียน
สุชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น