กุมภาพันธ์ 26, 2009 11:09
" คนของพระเจ้า "
ถึง พี่น้องสายพระพรในพระคริสต์
ขอบคุณพระเจ้า ที่ทรงเรียกเราทั้งหลายให้เข้าสู่การพักสงบในพระองค์ พักจนเกือบกลายเป็นคนขี้เกียจไปแล้วตอนนี้ ขอบคุณพระเจ้า และขอบคุณพี่น้องอีกครั้ง ที่ให้ผมมีโอกาสเขียนมาหนุนใจด้วยพระคำของพระเจ้า เป็นเกียติของผมที่ได้ความไว้วางใจจากพี่น้องให้แบ่งปันพระคำแก่กันและกัน แท้ที่จริงพี่น้องก็สามารถแบ่งปันให้กับผมและครอบครัวได้นะครับ เรายินดีมากที่จะได้รับอาหารฝ่ายจิตวิญญาณเช่นเดียวกับพี่น้องสายพระพรทุกคนครับ ขอบคุณพี่เล็กผ่านมาทางเมลนี้ด้วยครับที่กรุณาอ่านเมลให้พี่น้องของเราได้ฟังทั่วกันทั้งประเทศ และขอบคุณผู้จัดทำเวปไซต์สายพระพรให้กับเราทั้งหลาย แม้ว่าท่านยังไม่ได้รับความรอด แต่ท่านผู้นี้ก็มีจิตใจที่ทำความความดีเพื่อคนอื่น ผมเชื่อว่าความรักของพระเจ้าที่ดำรงอยู่ในเราทั้งหลายจะสามารถทำให้ท่านผู้นี้สัมผัสความรักของพระเจ้าจากเราทุกคน
ผมใส่หัวเรื่องไว้ว่า " คนของพระเจ้า " เราผู้เชื่อทุกคนเป็นคนของพระเจ้า เราทุกคนที่เชื่อตายต่อชีวิตเดิมกันหมดแล้ว ที่มีชีวิตอยู่นั้นไม่ใช่เราเอง แต่เป็นพระคริสต์ต่างหากที่มีชีวิตอยู่ในเรา ( กาลาเทีย ๒.๒๐ ) เราทั้งหลายกลายเป็นคนของพระเจ้าใน ที่สุด เราเป็นคนของพระเจ้า เรามีชีวิตอยู่เพื่อพระเจ้า ความเป็นความตายไม่ใช่ปัญหา เพราะเราตายก็ได้กำไร เราอยู่ก็เพื่อพระเจ้า ( ฟีลิปปี ๑.๒๑ ) เมื่อเราอยู่เพื่อพระเจ้า เราจะคิดพูดและทำสิ่งใดตามอำเภอใจไม่ได้อีกต่อไป เพราะเมื่อเชื่อในพระเจ้าแล้ว ก็จะได้รับชีวิตใหม่ คือชีวิตจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า ผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์จะมาแทนที่บาปทั้งปวงของเรา ในพระคำได้กล่าวไว้ว่า " สิ่งเก่าๆก็จะล่วงไป " ( โครินธ์ ๑๐.๑๓ ) อยู่ที่เราผู้เชื่อแต่ละคนว่าจะยอมให้สิ่งเก่าๆหลุดล่วงจากชีวิตเร็วหรือช้า ฉะนั้นเราทุกคนที่เชื่อใหม่หรือเก่าไม่สามารถใช้อายุปีเดือนที่เชื่อมาวัดความเชื่อในพระเจ้าได้เลย ผลของพระวิญญาณที่อยู่ในเรา และแสดงออกมาเป็นเครื่องวัดว่าเราเติบโตในพระเจ้าอย่างไรที่แท้จริง เมื่อเราเชื่อฟังพระเจ้าเราก็เป็น " คนของพระเจ้า " เมื่อเรารับใช้พระเจ้าเราก็เป็น " คนของพระเจ้า " เมื่อเรารักและรับใช้พี่น้องเราก็เป็น " คนของพระเจ้า " เป็นต้นครับ
พี่เล็กแนะนำว่าจะให้ผมใช้ชื่อว่า " ต่างแดน " ผมมาคิดดูแล้วก็ดีครับ และอยากให้พี่น้องเข้าใจว่า "ต่างแดน " ไม่ใช่คนต่างดาวนะครับ เราผู้เชื่อในพระเจ้าองค์เดียวกันครับ หมายถึงคนที่ไปอยู่ต่างประเทศต่างหากนะครับ และก็เป็นคนของพระเจ้าเหมือนกับพี่น้องในสายพระพรด้วยครับ ไม่รู้ว่าหลายคนที่เข้ามาใหม่รู้จักผมแล้วหรือยัง? รบกวนพี่อาแปะช่วยแนะนำให้ด้วยนะครับ ( พี่น้องที่รู้จักผมแล้ว ) จะได้ไม่ต้องมาแนะนำตัวอีกครับ ผมและครอบครัวทุกคนอยู่สบายดี แม้ว่าจะมีปัญหาบ้างก็ถือว่าเรื่องเล็กครับ สรุปแล้วขอบคุณพระเจ้า เพราะพระองค์ปัญหาก็เลยกลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย พระเจ้าให้ผมและครอบครัวไปคิดมากขึ้นในเรื่องพระวจนะ เพราะพระเจ้าทรงมีพระประสงค์ใดแล้ว พระองค์จะรับผิดชอบและจะทรงกระทำให้สำเร็จอย่างแน่นอน ทุกวันนี้ก็ได้แต่นั่งนอนอธิษฐานรอคอยพระเจ้า รอเวลาของพระองค์ เชื่อว่าเมืองเยรีโคจะต้องถล่มเป็นหน้ากองแน่นอนครับ
ภรรยาผมทำงานมากขึ้นเพื่อช่วยเหลือเด็กพิการที่อยู่บ้านของผมในเมืองไทยขณะนี้ และเราต้องส่งค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้จนกว่าจะกลับเมืองไทย เด็กพิการสองคนพี่น้อง คาดว่าจะกลับมาเดินเรื่องเพื่อขอเด็กมาเป็นลูกบุญธรรมด้วย เพราะว่าทางพ่อแม่เดิมยินยอมยกให้เป็นที่เรียบร้อย แต่ก็ยังคงไปมาหาสู่กันได้เช่นปกติ ภรรยาเล่าว่า หากว่าเด็กเป็นลูกของเราตามกฏหมายแล้ว ทางรัฐบาลสหรัฐจะยื่นมือมาช่วยเหลือในส่วนของเด็กด้วย และนี่คือสาเหตุที่ผมและภรรยาอยากช่วยเด็กพิการสองคนนี้ครับ ( คนพี่เป็นชายอายุประมาณ ๕ ขวบ ไม่สามารถรับรู้การขับถ่ายของร่างกาย ส่วนน้องสาววัย ๓ ขวบกว่า มีความผิดปกติที่กระดูกสันหลัง ผ่าตัดแล้วเดินไม่ได้ พัฒนาการทางสมองช้า ต้องนอนอย่างเดียว พูดยังไม่ได้ด้วย แต่รับรู้ในสิ่งที่เราพูดได้ ทั้งสองคนเป็นชาวเขา ) ภรรยาบอกว่านี่เป็นงานช้างสำหรับเราแล้ว แต่ผมกลับมองว่าเป็นงานเล็กๆที่พระเจ้ากำลังเริ่มต้นในชีวิตของผม เพราะที่ผมได้รับอุบัติเหตุก็เพื่อการนี้เอง จะได้เข้าใจความต้องการของพวกเขามากกว่า และรับรู้ความรู้สึกต้องการได้ดีกว่าคนปกติ จะได้ช่วยเหลือได้อย่างแท้จริง และนี่คือลูกแกะของผมที่พระเจ้ามอบหมายให้อารักขานั้นเอง ทั้งกายและวิญญาณ ผมเชื่อว่าพี่น้องสายพระพรก็คงคิดอย่างเดียวกับผมนะครับ
ลูกสาววัย ๕ ขวบกว่าของผม เป็นคนอ่อนไหวมาก ไวต่อความรู้สึกของผู้อื่น ร้องให้ง่ายๆ กำลังเติบโตและพยายามพัฒนาทุกอย่างเพื่อให้เข้ากับโลกใบนี้ได้ เช่น ฝึกพูด อ่าน เขียน เป็นต้น และถึงแม้ว่าไม่พูดไทยแล้วก็เชื่อว่ากลับมาเมื่อไร เขาจะเรียนรู้จากพูดกับคนในสังคมไทยเอง ( ปกติ ) ในเมื่อพระเจ้าทรงให้มาเป็นของประทานของครอบครัว เชื่อว่าลูกสาวคนนี้จะรับใช้พระเจ้าได้มากกว่าพ่อและแม่ในอนาคตแน่นอนครับ ( ชื่อน้อง เอมม่า สราลัยษ์ สียะ เด็กถนัดซ้าย ) อยู่ที่นี่ก็อย่างว่าครับ กำลังเลียนแบบคนที่นี่ทุกอย่างเลย ผมกับภรรยาพยายามหนุนใจ และสอนอยู่ว่าอะไรควรไม่ควร เมื่อทำผิดมาจากโรงเรียน กลับมาก็จะสารภาพกับพ่อแม่ด้วย บอกเลยว่ายังไม่ทันตีเลย ร้องให้จะเป็นจะตาย สุดท้ายอย่างน้อยก็หนึ่งทีครับ เพื่อให้รู้ว่าน้ำตาไม่ได้ทำให้พ้นผิด แม้จะทำให้พ่อแม่อ่อนใจก็ตาม ทุกวันนี้แค่บอกว่าจะตีแล้วนะ เอมม่าจะร้องให้ก่อนทุกที และเห็นเราถือไม้มาเท่านั้นแหละครับน้ำตาไหลเป็นทางเลย ออ แค่ต่อว่าก็ร้องให้ด้วย อันนี้ต้องอธิบายกันยาวเลยกว่าจะหยุด
ผมเคยบอกพี่น้องสายพระพรว่าจะกลับมาเดือนมิถุนายนของปีนี้แน่นอน ก็ขอโทษครับ ต่อไปนี้ผมจะเปลี่ยนมาพูดว่า " หากเป็นน้ำพระทัยพระเจ้า ผมและครอบครัวจะกลับมาให้เร็วที่สุดครับ " เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะว่าภรรยาพึ่งมาบอกผมว่าต้องทำสัญชาติให้ได้ก่อนกลับเมืองไทย ผมได้ยินก็ขุ่นเคืองเป็นเอามากเช่นกันในตอนแรก ภรรยาอธิบายว่า ไหนๆก็มาแล้วขอให้ทำให้จงได้เพราะว่ารัฐบาลจะได้เลี้ยงผมทุกเดือน และค่าใช้จ่ายที่ได้รับจากคริสตจักทุกเดือนนั้นจะได้เอาไปรับใช้พระเจ้าแทนค่ารักษาผม คิดไปก็เห็นด้วยกับภรรยา เพราะคริสตจักรให้ค่าใช้จ่ายไม่มากนัก แต่ละเดือนก็ไม่แน่นอน ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเราไม่ได้อยู่สังกัดในคณะใหญ่ๆเช่น โอ เอ็ม เอฟ เป็นต้น อย่างไรแล้ว ขอพี่น้องสายพระพรช่วยอธิษฐานเผื่อการเดินเรื่องขอทำสัญชาติทุกขั้ขตอนด้วยนะครับ ผมเชื่อว่าหากเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าแล้วไม่ว่าจะสอบได้หรือไม่นั้น ผมยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางครับ
หิมะยังตกอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากครับ ความหนาวต่างหากที่ทรมาน ใจผมเหลือแสน ขอบคุณพระเจ้า ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาก ยังเป็นปัสสวะอักเสบอยู่ ทรามนมากครับ ยาที่หมอให้ก็ดีมากครับ แต่ว่าสงสัยจะเดื้อยาแล้ว หมอก็เลยนัดให้ไปพบในอาทิตย์หน้าครับ ไปไกลอีกแล้ว ขอพระเจ้าทรงเมตตา เป็นอย่างนี้แล้วทำให้ภรรยาผมลางานตลอดการเดินทางครับ ต้องขับส่งผมไปอีกเมืองหนึ่ง ขอบคุณพระเจ้าอย่างเดียว คิดเสียว่าพระเจ้ากำลังส่งออกไปรับใช้กับหมอครับ หลายครั้งแล้วที่ได้มีโอกาสเป็นพยานกับหมอ และผู้ป่วยร่วมโรคร่วมห้อง พระเจ้าทรงหนุนใจผมผ่านทุกเหตุการณ์ในชีวิตครับ จึงอยากหนุนใจผ่านเมลฉบับนี้มายังพี่น้องสายพระพรว่า " คนของพระเจ้าจะทำอะไรก็เพื่อพระเจ้า " ทุกอย่างพระเจ้าทรงกระทำให้มันมีเป้าหมาย คนชั่วก้เพื่อวันลำเค็ญ แม้ว่าเราอาจเห็นความเจ็บปวดและการสูญเสียมาก และมากจนใหญ่กว่าพระเจ้าไปเลยในบางครั้ง หรืออาจไม่เข้าใจว่าทำไม? ขอให้เรายอมรับรู้กับพระองค์ทุกกรณี และพระองค์จะกระทำให้วิถีของเราราบรื่นครับ ( สุภาษิต ๓.๖ ) พี่น้องครับ พระเจ้าทรงรักเราทุกคนมากๆนะครับ และพระองค์ก็อยู่กับเราเสมอทุกเวลาไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม และเราจะเป็นอะไรก็ตาม พระองค์ให้มาเพื่อสร้างเราให้เติบโตในความเชื่อกับพระองค์นะครับ พระเจ้าทรงรักเราอย่างแท้จริง....เชื่อแล้วจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า...ผมจะกลับมาอีกในฉบับหน้าพร้อมพระคำของพระเจ้า ขอสันติสุขของพระเจ้าดำรงอยู่กับพี่น้องทุกท่าน...
รักพระคริสต์
คนของพระเจ้า
suchart seeya
bay.seeya@gmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น